paralel

we wszechświecie równoległym

przeznaczenie jest symetryczne

rządzi trzecia zasada sensodynamiki

w rzeczywistości nie wszystko

układa się jak dłoń w dłoni

we wszechświecie równoległym

poeci porównują zapach białych lilii

do woni potu kochanków

w rzeczywistości dania z siebie

uznaje się za niesmaczne

we wszechświecie równoległym

ptaki powracają wiosną

radośnie zakładają gniazda

w rzeczywistości ptaki dawno odleciały

las pozostaje głuchy

we wszechświecie równoległym

daliśmy sobie prawo do błędu

więc czasoprzestrzeń musiała się ugiąć

w rzeczywistości trzymamy się

na krótkich smyczach tchórzostwa

sparaliżowani

łuk

spałam na polanie

obudził mnie błysk

białych skrzydeł słońca

i krzyk mewy

ścigała jakiegoś drapieżnego ptaka
był ze dwa razy większy od niej
rzucała się na niego raz po raz

i tak kreślili ułomny kardiogram

w poprzek wielkiego nieba

nic z tego nie rozumiałam
przecież mewy nie bronią swoich terytoriów

i nie polują nawet na pustułki
wreszcie pojęłam że to zrozpaczona matka
której bystrooki głodny zabrał pisklę

odganiał ją jak natrętną muchę

właściwie się nie przejmował

choć ona nie chciała odpuścić

przegrana nie mieściła się w ptasim móżdżku

zniknęli za lasem a świat

wciąż nieskazitelnie piękny

przykryła wytworna kopuła

nad świeżym daniem

ze smutku

jakoś czerwiec 2009

przebiśniegi

widziałam dziś przebiśniegi

właściwie to one mnie zawołały

absurdalną bielą w błocie

w szarym potoku światła

przebiły śniegi

staliśmy sobie

małe kwiatki

duża ja

co nie wie jak

przebić śniegi

bezradności

marzec 2009